بررسی تغییر بیان ژن ltp در پاسخ به تنش خشکی در گندم نان (triticum aestivum)

استرس یا تنش به دو دسته تنش های زیستی و غیر زیستی تقسیم می شود که رشد گیاه و تولید محصولات را به صورت منفی تحت تاثیر قرار می دهد. تنش خشکی باعث ایجاد تغییرات در مورفولوژی، فیزیولوژی و پروفایل ژنی گیاه می شود. درمطالعات مولکولی، نشان داده اند که ژن هایی با کارکردهای متفاوت توسط استرس های محیطی شبیه خشکی، شوری و دمای پائین در گیاهان القا می شوند. گیاهان از طریق تغییر در مسیرهای متابولیکی، واکنش های فیزیولوژیکی و رشد و نمو به تغییرات در محیط زیست پاسخ می دهند. یکی از راه های پاسخ، تغییر در سنتز پلی پپتیدهای خاص است. پلی پپتیدهای جدیدی در پاسخ به تنش های خشکی، شوری و دما سنتز می شوند که ژن ltp شامل این دسته است. ژنltp در گیاه در پاسخ به استرس های زیستی و غیر زیستی شامل: سرما، کم آبی، شوری، وجود فلزات سنگین، هجوم پاتوژن ها یا عوامل بیماری زا بیان می شود. پپتید سیگنالی در ltp وجود دارد و با ترشح این پروتئین در دیواره سلولی، ltp می تواند وارد مسیرهای ترشحی گردد. به نظر می رسد که ژن ltp هنگام استرس خشکی؛ در انتقال برون سلولی لیپیدها جهت تولید واکس کوتیکولی برگ نقش دارد. برای مطالعه بیشتر در این تحقیق، بیان ژن ltp در گندم نان در شرایط تنش خشکی در دو ژنوتیپ dn-11 و مرودشت به ترتیب ارقام متحمل و حساس به خشکی با روش rt-qpcr مورد بررسی قرار گرفته و آنالیز پروموتر آن تحت تیمار های تنش خشکی انجام شد. نتایج نشان داد در هر دو ژنوتیپ تحت بررسی بیشترین میزان بیان ژن ها در سطح تنش با پتانسیل اسمزی 6- بار در 48 و72 ساعت پس از تنش و کمترین میزان بیان در سطح تنش 2- و 6- بار به ترتیب در 10 و 6 ساعت پس از تنش بود. نتایج حاصله نشان داد که بیان این ژن در اثر تنش خشکی دستخوش تغییر می گردد. همین امر نقش احتمالی این ژن در مقاومت گندم نسبت به تنش خشکی را بیان می دارد.